Hiç Kimseye Mektuplar -1-

Sevgili sen,

artık önemi yok.
zaten tüm kuytular ıssız ve iletken değil mi? hem gerçekten önemi yok artık, hangi ellerimle tanıdığımın sen’i. giderek yoğunlaşan bir buğu ile gelip oturmuşsun kanıma. öyle yerleşmişsin ki, gelemezsin de artık. çağın bittiği yerde çünkü bizim şehrimiz. kör bir uyum an’ımız. uzak. hala kapalı sahafımızın kepenkleri. gürültüsüz de açılmayacak anlaşılan. geçmişimizin pasları üzerimize dökülecek. korumasız. boşver hiçbir zaman bilinçli bir tüketici olmadık ki zaten. sınırlı bir üretici olmayı geçemedik hatta hala..bir türlü. dadandı çıplaklığımıza tüm hızlı konuşanlar, çabuk sonuçlayanlar. sustuk. sadece nemli duvarlarıma akan kararlı tanrıçalığın yorar beni bu saatten sonra. çünkü insan kendi çürümüşlüklerinden bir ermiş yaratabilir. ya da susar.


bir susmaktır, aldı başını gider. belli etmediğini düşünürsün sen. ama eder. hem sen yosma bir bıldırcın falan değilsin. çünkü sen sakınmazsın, astarsız gülersin ve düşünürsün hala az yaşarken...kendi inini, bağbozumuna çevirebilirsin. belki de hala dalgın bir intikamla sevişirsin..testiden şarap ikram edersin.. cümlelerini ve gizil gölgeni, susuşuna sıkıştırabilirsin..kimi soyutlukların, zor okunan alt yazısı olabilirsin..hala.. Yorgun musun ve bıkkın..sen de sadece kendi düşlerinde soyunsaydın. bir yalın krizantem olarak baksaydın bana. sadece. yaşanmamışlık korkutsaydı. dedim ya, ben modern aşk yabanisiyim. ondan hala bağdaş kurarım. yer sofrası huzurdur bana.. uzağımdır güncel avanelere. ama hızlı eskirim dönem dönem. sigara içer gibi yaşarım, uzun aralıklarla ama; yoğun, arka arkaya. o yüzden durma öyle. bak boşluğunda yankıyor tercihim, çünkü araf, elimin tenine değdiği yere yakındır..
geldiysen buraya kadar, boşver sen yine; beni sağdan sola oku, yaşa ve öyle kal.

bizim yaftamız da bu.


Kaynak



Resim: Aydan